Berberys ( Berberis vulgaris L ) – właściwości zdrowotne
Berberys ( Berberis vulgaris L.) to roślina, z którą prawdopodobnie zetknął się każdy, choć być może niekiedy nieświadomie. Jeszcze do niedawna tym miłym dla oka krzewem obsadzano pola, drogi czy okolice domów (kres położyła temu zwyczajowi w pewnym stopniu rdza źdźbłowa, która chętnie pasożytowała na berberysie, a z niego przenosiła się na okoliczne rośliny).
Chcąc rozpoznać ten krzew, wystarczy zwrócić uwagę na jego skrętoległe, w kształcie eliptyczne lub odwrotnie jajowate liście, rosnące w pęczkach – jesienią listki te pięknie czerwienieją, a cały krzew obsypuje się także podłużnymi, czerwonymi owocami. Wszystkie te charakterystyczne części nadziemne są znane jako surowce ziołolecznicze, ale uwaga medycyny naturalnej skupia się również na rozgałęzionym, włóknistym korzeniu berberysu. To na jego bazie można przygotować odwary czy nalewki, które okażą wsparcie podczas walki z infekcjami, a także pomogą zaradzić wielu kłopotliwym czy niepokojącym dolegliwościom.
Na kłopoty berberys
Berberys cieszy się dobrą sławą w świecie ziołolecznictwa już od czasów starożytnych: wyciągi z niego stosuje się od ponad dwóch i pół tysiąca lat, co więcej w różnych zakątkach globu. O właściwościach wyciągów z berberysu wspominają tradycyjna medycyna chińska czy indyjska ajurweda, ale znajomość tych naturalnych remediów nie ominęła też kręgu cywilizacji śródziemnomorskiej i arabskiej. Wiadomo, że berberys ceniła także rdzenna ludność północnoamerykańska (która prawdopodobnie poznała go dzięki europejskim osadnikom).
Najstarsze zalecenia widziały w berberysie między innymi remedium na takie choroby, jak żółtaczka czy czerwonka – co doskonale podkreśla antybakteryjne właściwości tych wyciągów. Dały się poznać jako środek łagodzący przebieg infekcji, wyciszający takie objawy jak gorączka czy biegunka. Z czasem zaczęto rozpoznawać ich wpływ na przyspieszanie detoksykacji organizmu, przez co stały się również popularnym remedium na niedomagającą wątrobę. W pierwszej połowie XIX wieku lekarze europejscy zalecali stosowanie wyciągów z korzenia berberysu przede wszystkim osobom, którym dawał się we znaki nie tylko układ pokarmowy, ale i moczowy, polecano je także chorym zmagającym się z dolegliwościami bólowymi (wywoływanymi przez skurcze mięśni).
Berberyna i spółka
Sekretem tak wszechstronnego, dobroczynnego działania owych wyciągów na ludzki organizm, jest obecność w jego składzie licznych alkaloidów. Wśród nich prym wiedzie berberyna: bezlitosna dla różnego rodzaju mikrobów: bakterii, pierwotniaków, a także roztoczy. Badania wykazały, że ów związek działa też rozkurczowo, przeciwbólowo i przeciwzapalnie. To on jest również odpowiedzialny za żółciopędne działanie wyciągów. Wraz z pokrewną mu barbaminą obniża ciśnienie krwi, z kolei palmatyna, protopina i kryptopina wzmagają dobroczynne działanie wyciągów z berberysu na regulowanie pracy serca. Zasługą narkotyny jest zaś pobudzanie procesu oddychania i wzmacnianie przeciwbólowych właściwości wyciągów.
Obecność wspomnianych związków aktywnych sprawia, że wyciągi z korzenia berberysu można stosować w odpowiedzi na szeroką gamę dolegliwości: od infekcji bakteryjnych i wirusowych, przez choroby pasożytnicze, po liczne zaburzenia trawienne. Warto polecić je osobom, których bolączką jest podwyższone ciśnienie krwi, a także arytmia serca. Przyniosą ulgę w bólach stawów i mięśni (w tym spektrum mieszczą się także bóle menstruacyjne). Warto stosować je wspomagająco podczas walki z stanami zapalnymi układu moczowego czy zaburzeniami oddychania. Warto zaznaczyć, że wyciągi z korzenia berberysu mogą pomóc rozwiązać liczne problemy dermatologiczne – wystarczy przemywać nimi zmienione partie skóry
Przepis na nalewkę:
100 g rozdrobnionego korzenia należy zalać 500 ml alkoholu (30-40%) i przez 7 dni przechowywać w ciemnym miejscu, a po tym czasie przefiltrować. Gotową nalewkę należy przyjmować 2-3 razy dziennie, rozpuszczając 5-10 ml w 100 ml wody z miodem. Taka kuracja powinna trwać 1-2 tygodnie, po niej powinny nastąpić 3-4 tygodnie przerwy.
W przypadku stanów zapalnych czy zmian chorobowych wywołanych przez bakterie na skórze lub w obrębie jamy ustnej, nalewkę można stosować do przemywania i płukania. Wówczas wypada 1 łyżkę wyciągu rozpuścić w 1 szklance przegotowanej, ciepłej wody, wzbogaconej o 1 łyżeczkę octu winnego.
Przepis na odwar:
1 łyżkę rozdrobnionego surowca zalać 2 szklankami wody i gotować przez 5 minut. Odstawić na kolejne 30 minut, po czym przecedzić. Odwar należy przyjmować w 2 dziennych dawkach, liczących 50-100 ml – w przypadku przeziębienia czy chorób zakaźnych zaleca się picie 50 ml wyciągu 4 razy dziennie. Odwar można stosować także zewnętrznie, zależnie od potrzeb.
Korzeń berberysu znajdziesz klikając tutaj
Bibliografia:
luskiewnik/monografie/berberis.html
umm.Health/Medical/AltMed/Herb/Barberry
herbs2000./homeopathy/berberis.htm
pfaf./user/Plant.aspx?LatinName=Berberis+vulgaris
ncbi.nlm.nih./pmc/articles/PMC5478785/
Autor: mgr Magdalena Krawczak
You must be logged in to post a comment.