Bukko brzozowe (Agathosma betulina)
Rodzina: Rutaceae Rodzaj: Agathosma Gatunek: Agathosma betulina Synonimy: Barosma betulina, Barosma orbicularis, Bucco betulina, Diosma betulina, Diosma crenata, Hartogia betulina….
Rodzina: Rutaceae
Rodzaj: Agathosma
Gatunek: Agathosma betulina
Synonimy: Barosma betulina, Barosma orbicularis, Bucco betulina, Diosma betulina, Diosma crenata, Hartogia betulina.
Inne nazwy: gruszlin karbolistny, gruczlin, Bookoo, Buchu, Bucku, Oval Buchu, Round Buchu, Short Buchu, Short leaved Buchu, Thumb.
Surowiec: 100% liść z RPA
Skład: diosmina; diosmetyna, kwercetyna; rutyna; olejek eteryczny (w nim: diosfenol, menton, d-limonen i dipenten); żywice; śluzy; związki siarki, selen, mangan, fosfor, cynk, potas, magnez.
Bukko brzozowe to wiecznie zielony krzew, pochodzący z południowych krańców Afryki: porasta tam między innymi niższe rejony górskiego krajobrazu zachodniego RPA. Roślina ta osiąga wysokość nawet 2 metrów, jej pędy porastają eliptyczne liście o lekko ząbkowanych brzegach. Wydają one charakterystyczny zapach, podobnie jak drobne, białe lub białofioletowe kwiaty, pojawiające się na łodygach między czerwcem a listopadem. Cenionym i cennym surowcem ziołoleczniczym brzozowego bukko jego są liście, stanowiące między innymi bogate, naturalne źródło diosminy.
Główne zastosowania:
- zakażenia dróg moczowych
- zapalenie nerek
- kamica moczowa
- zapalenie gruczołu krokowego
- ból przy oddawaniu moczu
- skąpomocz
- choroby weneryczne
- stany zapalne
- infekcje przewodu pokarmowego
Właściwości i działanie udokumentowane przez badania:
Zawarta w liściach tej rośliny diosmina to związek poprawiający krążenie krwi (zarówno obwodowe, jak i mózgowe), chroniąc serce i naczynia krwionośne, a poza tym działa przeciwzapalnie i przeciwwysiękowo.
Zwłaszcza alkoholowe wyciągi z liści mają skuteczne działanie przeciwzapalne. Dodatkowo działają rozkurczowo, antyseptycznie, a nawet przeciwdziałają wolnym rodnikom. Badania wykazały, że bukko może chronić drogi pokarmowe, powstrzymując rozwój zakażeń grzybiczych typu Candida.
Właściwości i działanie udokumentowane przez tradycyjne zastosowanie:
Wśród rdzennych mieszkańców Afryki (a konkretnie członków plemienia Khoikhoi) napary z owych liści tradycyjnie stosowano wobec licznych dolegliwości, zwłaszcza wobec problemów trawiennych i przy dolegliwościach żołądkowych. Od Murzynów to naturalne remedium przejęli Holendrzy, którzy przybyli do Afryki jako kolonizatorzy. Liście bukko służyły im w walce z reumatyzmem, bólami mięśni, a nawet cholerą. W XIX wieku europejska medycyna chętnie korzystała z moczopędnych właściwości wyciągów z tej rośliny, polecając je osobom cierpiącym na zapalenie pęcherza lub kamicę. Napary stosowano także zewnętrznie, aby przyspieszyć leczenie zmian ropnych i wyciszać stany zapalne. Wiadomo, że w połowie XIX stulecia liście bukko przepisywano także na takie problemy jak zaburzenia menstruacji, impotencja, dna moczanowa czy choroby dermatologiczne.
Jak wykazuje praktyka, wyciąg z liści bukko wycisza również stany zapalne czy obrzęki dotykające narządów płciowych: pomaga na przykład złagodzić przykre dolegliwości związane z przerostem gruczołu krokowego. Działanie pobudzające wykazuje także względem układu pokarmowego, pomagając mu zoptymalizować tempo zachodzenia procesów trawiennych.
Dawkowanie:
Sproszkowane liście można zażywać do 3 razy dziennie, w dawkach po 1 -2 g na przykład dodając pokruszone liście do potraw.
Aby sporządzić napar, należy 2 g surowca zalać 1 szklanką wrzątku. Można pić 2 -3 razy dziennie.
Przygotowanie nalewki polega na zalaniu surowca alkoholem, w proporcji 1:5. Można przyjmować dawki liczące po 3-5 ml do 3 razy dziennie.
Przeciwwskazania:
Okres ciąży i karmienia piersią.
Źródła:
http://www.herbs2000.com/herbs/herbs_buchu.htm
You must be logged in to post a comment.