Jeżówka purpurowa

Rodzina: astrowate – Asteraceae
Rodzaj: jeżówka
Gatunek: jeżówka purpurowa
Synonimy: Echinacea purpurea, Brauneria purpurea, Rudbeckia purpurea
Inne nazwy: rotacznica, czesłota,

Echinacea jest 3-4-letnią byliną o jajowato-lancetowatych liściach z ząbkowanymi
brzegami. Dorasta do 1 metra wysokości,a jej kwiaty języczkowe o czerwonej, różowej bądź 
fioletowej barwie sięgają 6-9 cm (kwiaty środkowe są koloru brunatnego, czy też 
czerwonobrunatnego). Naturalnie występuje w Ameryce Płn, zaś uprawiana w celach 
terapeutycznych jest zarówno w Azji jak i Europie. Charakteryzuje się aromatycznym 
zapachem ze słodkim posmakiem.

Skład:

Ziele:
depsyd kwasu kawowego z kwasem chinowym – kwas chlorogenowy i jego izomer – 
kwas izo-chlorogenowy,glikozyd fenolowy – echinakozyd, depsyd – kwas cykoriowy,
verbaskozyd, flawanoidy, olejek eteryczny, poliacetyleny, wielocukry, 
alkaloidy pirolizydynowe.

Korzeń:
glikozyd fenolowy – echinakozyd, kwas izo-chlorogenowy, cynaryna, kwas chlorogenowy, 
polisacharyd zbudowany z D-fruktozy – inulinę, glikoproteiny, olejek eteryczny, 
alkaloidy pirolizydynowe, seskwiterpeny, poliacetyleny, związki aminowe.

Główne zastosowania:

• choroby wirusowe (np grypa, przeziębienia, opryszczka)
• choroby bakteryjne (np angina, płonica, trądzik, choroby weneryczne, zakażenie zatok,
• układu pokarmowego i oddechowego )
• choroby grzybicze (np kandydozy, kryptokokozy)
• choroby pasożytnicze (terapia uzupełniająca)
• trudno gojące się rany, odmrożenia, odleżyny, oparzenia, owrzodzenia
• zwiększenie odpornośći organizmu
• zaburzenia trawienia
• dyskineza dróg żółciowych
• zapalenie dziąseł
• przewlekłe zapalenie układu moczowego i rozrodczego

Właściwości i działanie udokumentowane przez badania:

W roku 1910 odnotowano, że zwiększa liczbę białych krwinek. Nieco wcześniej jeżówka
purpurowa używana była w produkcji leków homeopatycznych. W latach dwudziestych i
trzydziestych XX wieku cieszyła się ogromną popularnością jako środek regenerujący 
i uodparniający organizm.

Właściwości i działanie udokumentowane przez tradycyjne zastosowanie:

Ok 400 lat temu Indianie używali jeżówki w kuracjach trudno gojących się, krwawiących
i zakażonych ran. Ponadto pomocna była też w terapii kiły, malarii, błonicy, czy
szkarlatyny, jak również w innych chorobach którym towarzyszyła gorączka. 

Dawkowanie:

Nalewka: 100g rozdrobnionego korzenia lub ziela należy zalać 500 ml alkoholu 40-50%.
Wytrawić 7 dni, przefiltrować i przechowywać w ciemnym, chłodnym miejscu. Pić po 5ml
2-3 razy dziennie. Profilaktycznie: 5ml – 3 razy w tygodniu.
Macerat: 1 część zmielonego ziela lub korzenia zalać 3 częściami przegotowanej wody.
Wytrawiać ok 6 godzin i przefiltrować. Pić 100ml 3 razy dziennie. Można dodać miodu.
Macerat przechowywać w lodówwce maksymalnie 3 dni.
Napar: 1 łyżkę ziela lub korzenia zalać 200ml wrzącej wody. Należy odstawić na 20 min
i przecedzić. Pić 100-200 ml 2-3 razy dziennie. Warto dodać miodu.
Odwar nie jest polecany, gdyż aktywne składniki jeżówki są bardzo wrażliwe na dłuższe
podgrzewanie.

Przeciwwskazania:

Ciąża i okres karmienia piersią.
Nie należy stosować równocześnie z lekami immunosupresyjnymi i glikokortykosteroidami. 
Choroby autoimmunologiczne i te w których występują procesy autoagresji immunologicznej.
Białaczka.
AIDS.

Objawy uczulenia: opuchnięcie twarzy, rumień, świąd, podrażnienie nerek, pokrzywka.

Źródła:

http://www.rozanski.ch/immunolog.html
https://pl.wikipedia.org/wiki/Je%C5%BC%C3%B3wka_purpurowa