Wierzbówka Kiprzyca (Chamaenerion angustifolium)
Rodzina: Onagraceae
Rodzaj: Chamaenerion
Gatunek: Chamaenerion angustifolium
Synonimy: Epilobium angustifolium, Chamerion angustifolium
Inne nazwy: wierzbówka wąskolistna, fireweed, great willowherb, rosebay willowherb, Ivan czaj, Iwan Czaj
Surowiec: ziele cięte niefermentowane 100g
Skład: kwas ursolowy, kwas oleinowy, kwas oleanolowy, kwas stearynowy, kwas palmitynowy, kwas nonadecanoinowy, kwas mirystynowy, kwas linolenowy, kwas linolowy, kwas laurowy, kwas chlorogenowy, kemferol, kampesterol, , beta-sitosterole, stigmasterole, silne fitoncydy, alfa- i beta-amyryna, n-nonacosan, seksangularetyna, kwercytryna, chanerozan, chanerol, taniny, taniny chamaenerionowe, mirycetyna.
ZIELE WIERZBÓWKI
Problem z prostatą, czy może poprostu ciekawość smaku? Zajrzyj na stronę sklepu i sprawdź ofertę sklepu zielarskiego
Wierzbówka kiprzyca jest rośliną wieloletnią należącą do rodziny wiesiołkowatych. Występuje ona w Europie, Azji i Ameryce Północnej, zarówno na górskich, jak i nizinnych terenach. Nie posiada wielkich wymagań gruntowych czy środowiskowych, dlatego z powodzeniem można ją spotkać na łąkach i nieużytkach czy w lasach. Roślina jest zbudowana z płożącego się kłącza oraz wyrastających z niego łodyg, których wysokość dochodzi nawet do 2 m, Liście wierzbówki mają podłużny kształt, a na szczycie łodygi wyrastają charakterystyczne różowe lub purpurowe kwiaty. Ze względu na swoje pospolite występowanie oraz bogactwo substancji o działaniu prozdrowotnym, jest rośliną często wykorzystywaną w ziołolecznictwie.
Wierzbówka – główne zastosowania
Wierzbówka ceniona jest za wszechstronne działanie prozdrowotne, przede wszystkim wzmacniające układ odpornościowy człowieka. Popularnie znany jest także jej wpływ na prawidłowe funkcjonowanie układu moczowego oraz płciowego. Neutralizuje ona występujące tam zapalenia oraz infekcje, a także reguluje pracę gruczołu krokowego u mężczyzn. Pozytywnie oddziałuje na gospodarkę hormonalną organizmu, pomagając przy zaburzeniach cyklu menstruacyjnego czy chorobach, których podłożem jest nadmierna ilość androgenów. Dodatkowo, działa także na:
- bóle i zawroty głowy
- nerwobóle
- wyczerpanie nerwowe
- bezsenność
- alergie
- zespół jelita drażliwego
- stany zapalne okrężnicy
- trądzik i wypryski
- łojotok i związane z nim zapalenie skóry
- łuszczyca
- pokrzywka
- zapalenie mieszków włosowych
- łupież tłusty
- łysienie androgenne
- trudno gojące się rany
Właściwości i działanie udokumentowane przez badania
Dzięki zawartości oenothein ziele wierzbówki działa antyseptycznie i przeciwbakteryjnie. Wierzbówka zapobiega produkcji zbyt dużej ilości androgenów oraz wykorzystuje się ją przy leczeniu problemów z prostatą. Hamuje wytwarzanie enzymów odpowiedzialnych za przekształcanie testosteronu w dehydrotestosteron (DHT) i tym samym zmniejsza jego negatywny wpływ na gruczoł krokowy. Zawarte w niej związki biologicznie czynne wpływają na gospodarkę hormonalną, w tym na regulację poziomu estrogenów.
Przeciwdziała namnażaniu się wolnych rodników oraz nadtlenków i tym samym działa antykancerogennie przy leczeniu raka prostaty. Napar z wierzbówki, czyli herbatka Iwan Czaj, stosowany zewnętrznie na chorą lub zraniona skórę stymuluje procesy regeneracji nabłonka oraz zapobiega nadmiernemu rogowaceniu. Regularnie wykorzystywany do przemywania cery zmniejsza produkcję serum oraz pomaga w eliminacji zaskórników. Dodatkowo wymienić można działanie przeciwbólowe, przeciwobrzękowe, przeciwzapalne, rozkurczowe rośliny oraz jej wpływ na mobilizację układu immunologicznego człowieka.
Właściwości i działanie udokumentowane przez tradycyjne zastosowanie
Napar z wierzbówki od dawien dawna jest napojem cenionym przez medycynę ludową. Spożywano go chętnie i w dużych ilościach ze względu na jego prozdrowotne działanie. Przede wszystkim zalecano go jako środek uspokajający, wyciszający, przeciwzapalny oraz przeciwbólowy, np. w trakcie bolesnego miesiączkowania, gdyż działa rozkurczowo. Przypisywano mu również właściwości odtruwające organizm. Wierzbówka była rośliną popularną w wielu kręgach kulturowych. W Azji napar z ziela wierzbówki znany był pod nazwą herbaty rosyjskiej. Indianie Ameryki Północnej stosowali ją w przypadku napadów drgawek, chorób dróg oddechowych, a suszone liście wykorzystywane były przez nich do dezynfekcji ran i przyspieszania ich gojenia.
Wierzbówka kiprzyca znana jest na terenach obecnej Alaski jako cenny środek odkażający stosowany przy urazach naskórka, skaleczeniach i innych zranieniach. W Syberii kłącza rośliny były suszone, a następnie mielone na mąkę, którą wykorzystywano do wyrobu chleba o lekko orzechowym posmaku. Obywatele Kanady o korzeniach francuskich przyrównywali właściwości odżywcze wierzbówki do szparagów, nazywając ją „asperge”. Herbatka Iwan Czaj była cennym źródłem witamin oraz składników mineralnych, a dodatkowo smakowała ona wyśmienicie.
Dawkowanie
Napar: 2 łyżki ziela zalać szklanką gorącej wody. Odstawić pod przykryciem na 15-20 minut, odcedzić. Należy wypijać do 4 szklanek dziennie. Nadaje się również do zastosowań zewnętrznych – do przemywania skóry lub robienia okładów.
Przeciwwskazania
Wśród przeciwwskazań do stosowania naparów z wierzbówki wymienić można nadwrażliwość na roślinę i zawarte w niej związki, a także ciążę czy okres karmienia piersią.
Źródła
- http://luskiewnik.strefa.pl/farmakologia/epilobium.html
- http://pl.herbs2000.com/ziola/wierzbowka_k.htm
- http://www.pfaf.org/user/plant.aspx?LatinName=Epilobium+angustifolium
You must be logged in to post a comment.