Buchu / Bukko brzozowe

Bukko brzozowe (Agathosma betulina)

Rodzina: Rutaceae

Rodzaj: Agathosma

Gatunek: Agathosma betulina

Synonimy: Barosma betulina, Barosma orbicularis, Bucco betulina, Diosma betulina, Diosma crenata, Hartogia betulina.

Inne nazwy: gruszlin karbolistny, gruczlin, Bookoo, Buchu, Bucku, Oval Buchu, Round Buchu, Short Buchu, Short leaved Buchu, Thumb.

Surowiec: 100% liść z RPA

Skład: diosmina; diosmetyna, kwercetyna; rutyna; olejek eteryczny (w nim: diosfenol, menton, d-limonen i dipenten); żywice; śluzy; związki siarki, selen, mangan, fosfor, cynk, potas, magnez.

Bukko brzozowe to wiecznie zielony krzew, pochodzący z południowych krańców Afryki: porasta tam między innymi niższe rejony górskiego krajobrazu zachodniego RPA. Roślina ta osiąga wysokość nawet 2 metrów, jej pędy porastają eliptyczne liście o lekko ząbkowanych brzegach. Wydają one charakterystyczny zapach, podobnie jak drobne, białe lub białofioletowe kwiaty, pojawiające się na łodygach między czerwcem a listopadem. Cenionym i cennym surowcem ziołoleczniczym brzozowego bukko jego są liście, stanowiące między innymi bogate, naturalne źródło diosminy.

Główne zastosowania:

• zakażenia dróg moczowych
• zapalenie nerek
• kamica moczowa
• zapalenie gruczołu krokowego
• ból przy oddawaniu moczu
• skąpomocz
• choroby weneryczne
• stany zapalne
• infekcje przewodu pokarmowego

Właściwości i działanie udokumentowane przez badania:

Zawarta w liściach tej rośliny diosmina to związek poprawiający krążenie krwi (zarówno obwodowe, jak i mózgowe), chroniąc serce i naczynia krwionośne, a poza tym działa przeciwzapalnie i przeciwwysiękowo.

Zwłaszcza alkoholowe wyciągi z liści mają skuteczne działanie przeciwzapalne. Dodatkowo działają rozkurczowo, antyseptycznie, a nawet przeciwdziałają wolnym rodnikom. Badania wykazały, że bukko może chronić drogi pokarmowe, powstrzymując rozwój zakażeń grzybiczych typu Candida.

Właściwości i działanie udokumentowane przez tradycyjne zastosowanie:

Wśród rdzennych mieszkańców Afryki (a konkretnie członków plemienia Khoikhoi) napary z owych liści tradycyjnie stosowano wobec licznych dolegliwości, zwłaszcza wobec problemów trawiennych i przy dolegliwościach żołądkowych. Od Murzynów to naturalne remedium przejęli Holendrzy, którzy przybyli do Afryki jako kolonizatorzy. Liście bukko służyły im w walce z reumatyzmem, bólami mięśni, a nawet cholerą. W XIX wieku europejska medycyna chętnie korzystała z moczopędnych właściwości wyciągów z tej rośliny, polecając je osobom cierpiącym na zapalenie pęcherza lub kamicę. Napary stosowano także zewnętrznie, aby przyspieszyć leczenie zmian ropnych i wyciszać stany zapalne. Wiadomo, że w połowie XIX stulecia liście bukko przepisywano także na takie problemy jak zaburzenia menstruacji, impotencja, dna moczanowa czy choroby dermatologiczne.

Jak wykazuje praktyka, wyciąg z liści bukko wycisza również stany zapalne czy obrzęki dotykające narządów płciowych: pomaga na przykład złagodzić przykre dolegliwości związane z przerostem gruczołu krokowego. Działanie pobudzające wykazuje także względem układu pokarmowego, pomagając mu zoptymalizować tempo zachodzenia procesów trawiennych.

Dawkowanie:

Sproszkowane liście można zażywać do 3 razy dziennie, w dawkach po 1 -2 g na przykład dodając pokruszone liście do potraw.

Aby sporządzić napar, należy 2 g surowca zalać 1 szklanką wrzątku. Można pić 2 -3 razy dziennie.

Przygotowanie nalewki polega na zalaniu surowca alkoholem, w proporcji 1:5. Można przyjmować dawki liczące po 3-5 ml do 3 razy dziennie.

Przeciwwskazania:

Okres ciąży i karmienia piersią.

Źródła:

http://rozanski.li/642/folium-bucco-buchu-leaf-w-leczeniu-stanw-zapalnych-ukladu-moczowego-i-zapalenia-gruczolu-krokowgo/

http://rozanski.li/4336/folia-bucco-czyli-gruczlin-w-dawnej-medycynie-cz-ii/

http://www.herbs2000.com/herbs/herbs_buchu.htm