Drzewo sandałowe czerwone (Pterocarpus soyauxii)

Drzewo sandałowe czerwone (łac. Pterocarpus santalinus) 

Rodzina: sandałowcowate (łac. Santalaceae)
Gatunek: drzewo sandałowe czerwone (łac. Pterocarpus santalinus)
Synonimy: sandałowiec

Opis rośliny:

Drzewo sandałowe kojarzone jest przede wszystkim z orientalną biżuterią, która oprócz walorów estetycznych, charakteryzuje się niezwykle przyjemnym aromatem. Stanowi również podstawę wielu kompozycji zapachowych znanych marek perfumeryjnych. Warto jednak wiedzieć, że oprócz tego, jest ono niezwykle cennym surowcem fitoterapeutycznym.

Drzewo sandałowe czerwone, należące do rodziny sandałowcowatych, pochodzi z Indii. Od stuleci jest wykorzystywane jako naturalny barwnik oraz surowiec zielarski. Osiąga wysokość do 15 m,
o charakterystycznej popękanej, szarobrązowej korze oraz drobnych owalnych liściach. W porze kwitnienia tworzy żółte kwiaty zebrane w groniaste kwiatostany, wydzielające przyjemny aromat.
Po nacięciu kory wypływa z niej czerwona, aromatyczna żywica, którą bardzo często wykorzystuje się w aromaterapii.

Drzewo sandałowca jest chętnie wykorzystywane do produkcji różnego rodzaju przedmiotów użytkowych, biżuterii i ozdób. Ma ono ciekawą, ciemnoczerwoną barwę, a na dodatek przyjemnie pachnie. Palone wydziela również charakterystyczną woń i często jest stosowane jako kadziło. 

Właściwości i tradycyjne zastosowanie drzewa sandałowego:

Drzewo sandałowe cenione jest również ze względu na inne walory. Pomaga organizmowi w uśmierzaniu bólu, wspiera łagodzenie stanów zapalnych. Napar z sandałowca stosowano wspomagająco w przypadku zaburzeń pracy żołądka i jelit, jako środek przyspieszający i poprawiający metabolizm oraz wspierająco na pracę wątroby. Pomaga uregulować poziom cholesterolu we krwi. Drzewo sandałowe bywało również używane do przemywania ran i skóry, którą odświeża, dodaje blasku i pomaga zmniejszyć podrażnienia.

Przeciwwskazania do stosowania drzewa sandałowego:

Produkt nie może być stosowany przez kobiety w ciąży i karmiące piersią.

Źródła:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4791987/