Migdałecznik (łac. Terminalia chebula)
Rodzina: trudziczkowate (łac. Combretaceae)
Rodzaj: migdałecznik (łac. Therminalia)
Gatunek: migdałecznik chebułowiec (łac. Therminalia chebula)
Surowiec: owoc mielony migdałecznika
Inne nazwy: Heritaki, hara, hirala, myrobalan, Chebulische Myrobalane,Terminalia, Haritaki (sanskryt = święte owoce Shiva), w Tybecie: Arura („owoc długiego życia”)
Opis migdałecznika:
Migdałecznik to liściaste drzewo z rodziny trudziczkowatych. Dorasta do ok. 25 m wysokości, a jego pień może mieć nawet 1 m szerokości. Migdałecznik pochodzi z Indii, ale jest popularną rośliną uprawianą w Tajlandii, Malezji i na Sri Lance. Kwitnie od maja do czerwca, tworząc biało-żółte kwiaty, które wydzielają intensywny zapach. Liście migdałecznika są owalne, a w okresie od lipca do grudnia pojawiają się żółto-zielone owoce.
Właściwości i tradycyjne zastosowanie:
Surowcami wykorzystywanymi w medycynie naturalnej są kora i owoce migdałecznika. Owoce zawierają substancje takie, jak: garbniki, kwasy (galusowy, chebulowy, chebulinowy, terminalowy), flawonoidy (kwertycynę i rutynę), kumaryny, sterole i triterpeny.
Owoce migdałecznika w tradycyjnej medycynie stosowane są ze względu na dobroczynny wpływ na układ pokarmowy. Wspierają w nieżytach żołądka. Mielone owoce migdałecznika stosowane są również, aby wspomóc pracę układu odpornościowego w trakcie infekcji. Uważa się również, że migdałecznik pozytywnie oddziaływuje na prawidłową pracę serca oraz pomaga w utrzymaniu odpowiedniego poziomu glukozy i cholesterolu.
Przeciwwskazania do stosowania:
Kobiety w ciąży, karmiące piersią i dzieci powinny unikać stosowania migdałecznika.
Źródła:
Więcej informacji o migdałeczniku znajdziesz na blogu: