Kora Czerwonego wiązu ( Ulmus rubra ) 50g

Kora wiązu czerwonego ( Ulmus rubra ) ang. Slippery Elm bark

Rodzina: wiązowate (łac. Ulmaceae)
Rodzaj: wiąz (łac. Ulms)
Gatunek: wiąz czerwony (łac. Ulmus rubra)
Surowiec: kora mielona

Kraj pochodzenia: USA

Kora wiązu czerwonego. Opis rośliny

Wiąz czerwony to rozłożyste drzewo dorastające do ok. 20 m wysokości. Naturalnie występuje na terenie Ameryki Północnej. Ma duże, jajowate i ciemnozielone liście. Dla fitoterapii najcenniejsza jest jego kora – ciemna, niemal czarna. Pośród wielu substancji zawartych w korze wiązu, znajdziemy m.in. śluzy, flawonoidy, garbniki, kwas salicylowy czy fitosterole.

Wiąz czerwony – roślina, którą docenili rdzenni Indianie północnoamerykańscy

Wiąz czerwony, znany również jako Ulmus rubra, to drzewo o głęboko zaznaczonej historii. Od dawien dawna kwalifikowane jest jako cenny surowiec zielarski. Wiąz czerwony ściśle wiąże się z kulturą rdzennych Indian północnoamerykańskich, którzy od wieków wykorzystywali tę roślinę do różnych celów. Indianie uznawali korę wiązu czerwonego za źródło mocy i siły, a także jako zbawienny środek na wiele ówczesnych dolegliwości.

Indianie wykorzystywali różne części wiązu czerwonego. Kora tego drzewa była szczególnie ceniona ze względu na jej właściwości pożyteczne dla organizmu. Rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej wierzyli, że ekstrakty z kory wiązu czerwonego mogą pomóc w łagodzeniu bólów reumatycznych, a także łagodzić bóle i stany zapalne.

Ponadto kora wiązu czerwonego była często stosowana jako składnik ziół wspomagających organizm w zwalczaniu różnego rodzaju infekcji i stanów zapalnych. W tradycyjnej medycynie indiańskiej z nalewki przygotowywano wywary, które służyły jako środki łagodzące objawy przeziębienia. Indianie wykazywali również niezwykłą pomysłowość w wykorzystywaniu kory wiązu czerwonego w swoich obrzędach, tworząc z niej maści i okłady mające pomóc w gojeniu ran oraz zmniejszać stan zapalny.

Warto podkreślić, że dla Indian Ameryki Północnej wiąz czerwony nie był jedynie rośliną, ale współistniejącym elementem ich życia. Dzięki swoim właściwościom, które postrzegane były jako dar od natury, wiąz czerwony był nieodłączną częścią tradycji i dziedzictwa rdzennych kultur i odzwierciedlał ich głębokie połączenie z przyrodą i jej niezmierzoną mądrością. Dzisiaj, mimo upływu czasu, wiąz czerwony nadal postrzegany jest jako bogactwo naturalnych darów, które świat ma do zaoferowania.

Właściwości i tradycyjne zastosowanie kory wiązu czerwonego

Najcenniejszym składnikiem zawartym w korze wiązu czerwonego są śluzy. Substancje te wykazują korzystne działanie na funkcjonowanie układu pokarmowego. Podczas kontaktu z wodą pęcznieją i tworzą jakby naturalny opatrunek, żel. W ten sposób mogą wspomagać regenerację błony śluzowej. Śluzy z kory wiązu czerwonego mogą pomóc też w regulacji wydzielania kwasu żołądkowego. Dodatkowo śluzy z wiązu czerwonego wspierają nawilżenie górnych dróg oddechowych i są pomocne w przypadku problemów z krtanią, chrypką czy w trakcie infekcji układu oddechowego. Kora wiązu czerwonego może działać łagodząco na dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Wspomaga organizm w walce z infekcjami, przyspiesza ziarninowanie ran, owrzodzeń i oparzeń. Przez rdzenną ludność Ameryki Północnej kora wiązu czerwonego wykorzystywana była w wielu różnych przypadkach. Zalecano jej użycie na wzmocnienie sił organizmu przy infekcjach, przeziębieniach i gorączce oraz jako środka wspierającego podniesienie ogólnej odporności organizmu. 

Kora wiązu czerwonego posiada również zbawienne działanie powlekające na przewód pokarmowy, zarówno ludzi jak i zwierząt np: psów.

W jakiej formie można przyjmować korę wiązu czerwonego? Napar lub dodatek do posiłku

Dzisiaj korę wiązu czerwonego można spożywać na różne sposoby. Jedną z popularnych metod jest przygotowanie naparu. Aby to zrobić, wystarczy zalać trochę kory wiązu czerwonego wrzącą wodą. Następnie należy przykryć naczynie i odstawić na jakiś czas (kilkadziesiąt minut powinno wystarczyć). Po tym czasie napar z wiązu będzie gotowy, można go pić bezpośrednio. Kora wiązu czerwonego po zalaniu wodą tworzy zawiesinę o konsystencji kisielu.

To jednak nie jedyny sposób stosowania kory. Oprócz przygotowywania naparu korę wiązu czerwonego można dodawać do różnych posiłków. Posiekana kora może być używana jako przyprawa nadająca potrawom niezwykły aromat i smak. Jest to także sposób na wykorzystanie korzyści tej rośliny w codziennej kuchni poprzez dostarczenie organizmowi cennych składników. Sproszkowaną korę wiązu czerwonego z powodzeniem można też dodać np. do mleka, jogurtu lub soków owocowych. Dzięki temu można w przystępny sposób dostarczyć sobie wielu pożytecznych składników odżywczych.

Przeciwwskazania do stosowania kory wiązu czerwonego oraz potencjalne skutki uboczne

Mimo licznych zalet, warto pamiętać o kilku kwestiach związanych z korzystaniem z kory wiązu czerwonego. Osoby mające wysokie ciśnienie lub problemy z układem pokarmowym powinny skonsultować się ze specjalistą przed rozpoczęciem suplementacji. Podobnie wygląda sytuacja u osób przyjmujących na stałe leki – one również powinny zasięgnąć porady fachowca przed przyjęciem kory lub suplementów, których jest ona składnikiem. Warto nadmienić, że nadmierne spożycie kory czerwonego wiązu może prowadzić do skutków ubocznych, takich jak bóle brzucha czy alergie skórne, zwłaszcza u osób podatnych na reakcje alergiczne. Ponadto kory nie należy stosować w ciąży i w trakcie karmienia piersią.

Źródła:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wi%C4%85z_czerwony
http://rozanski.li/4201/wiaz-czerwony-ulmus-rubra-muhlenberg-w-praktycznej-fitoterapii/