Korzeń Omanu (łac. Inula helenium – radix)
Rodzina: astrowate (łac. Asteraceae)
Rodzaj: oman (łac. Inula)
Gatunek: oman wielki (łac. Inula helenium)
Inne nazwy: Inula Helleni, oman wielki
Surowiec: korzeń cięty
Skład: inulina, olejek eteryczny, fitosterole, sole mineralne
Opis rośliny:
Oman wielki to roślina, która trafiła do Europy z Azji. Jest byliną z rodziny astrowatych, dorasta nawet do 3 metrów wysokości. Latem w porze kwitnienia pojawiają się na niej pomarańczowe kwiaty zebrane w koszyczki.
Właściwości i tradycyjne zastosowanie korzenia omanu:
Korzeń omanu jest surowcem od stuleci stosowanym w medycynie naturalnej. Znany był już w czasach starożytnych. Starożytni Grecy i Rzymianie stosowali oman jako środek przyczyniający się do poprawy trawienia oraz jako wsparcie w trakcie infekcji dróg oddechowych. W dawnych czasach w niektórych regionach Polski nalewkę z korzenia omanu rozcieńczoną wodą podawano jako pomoc w odrobaczaniu.
Korzeń omanu zawiera wiele substancji, m.in. inulinę, olejek eteryczny, fitosterole i sole mineralne. W azjatyckiej medycynie naturalnej stosuje się go wspomagająco przy problemach z funkcjonowaniem dróg żółciowych oraz wspierająco w stanach zapalnych dróg oddechowych. Wyciągi z korzenia omanu sprzyjają wykrztuszaniu, przyspieszając oczyszczanie płuc. Wpływ ma na to zawartość olejku lotnego, który dodatkowo wzmacnia działanie antyseptyczne. Korzeń omanu ceniony jest również ze względu na działanie wzmacniające siły organizmu do walki z grzybami i bakteriami.
Przeciwwskazania do stosowania korzenia omanu:
Korzeń omanu nie powinien być stosowany przez kobiety w ciąży i karmiące piersią.
Źródła:
http://cib.umed.lodz.pl/pliki/Ro%C5%9Blinne-surowce-lecznicze-badania-makroskopowo-mikroskopowe.pdf
https://www.herbs2000.com/pl/ziola/oman_wielki.htm
http://rozanski.li/776/oman-inula-raz-jeszcze
