Melisa lekarska, rojownik, pszczelnik, matecznik, starzyszek, cytrynowe ziele (Melissa officinalis) pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego Europy południowej i Azji Środkowej. Obecnie powszechna, również w Polsce. Jest rośliną miododajną, wydziela dość intensywny zapach, który wabi pszczoły. Surowcem zielarskim jest liść, bogaty w olejek eteryczny.
Skład
Geraniol, linalol, cytronelol, garbniki, żywice, goryczki i niewielkie ilości glikozydów, kwasy organiczne, witaminy.
Działanie
Uspokajające, odkażające i tonizujące. Wzmaga wydzielanie soku żołądkowego i żółci, ułatwiając trawienie. Działa kojąco w stanach skurczowych jelit i dróg żółciowych, powodujących ból lub kolkę. Melisa jest wiatropędna i lekko moczopędna. Oczyszcza układ krwionośny, zapobiegając miażdżycy. Zmniejsza stężenie cholesterolu we krwi oraz hamuje proces utleniania lipidów w wątrobie, zapobiegając jej stłuszczeniu.
Zastosowanie
Jest składnikiem mieszanek lub stosuje się ją jako samodzielne zioło. Melisa jest polecana po obfitych, ciężkostrawnych posiłkach. Usprawnia działanie układu pokarmowego, ułatwia trawienie, poprawia apetyt. Zewnętrznie stosuje się ją w postaci okładów, łagodzących urazy, obrzęki, owrzodzenia, ukąszenia owadów oraz bóle stawów. Melisa ma zastosowanie również w kuchni jako przyprawa oraz składnik wielu potraw, w tym deserów.
Dawkowanie
Napar z łyżki zioła na szklankę wrzątku.
