Kora dębu
Rodzina: bukowate (łac. Fagaceae)
Rodzaj: dąb (łac. Quercus)
Gatunek: dąb szypułkowy
Surowiec: kora dębu (duże kawałki)
Opis dębu:
Dęby kojarzą nam się przede wszystkim z długowiecznością. To duże i silne drzewa z rodziny bukowatych. Żyją (przeciętnie!) 700-1000 lat. Mają gruby pień i rozgałęzioną koronę. Rosną w strefie klimatu umiarkowanego, tylko na północnej półkuli ziemi.
Dla wielu dawnych kultur, szczególnie Słowian, dąb był drzewem świętym. A jego korę od dawna wykorzystywano w celach leczniczych. Zresztą dawna medycyna jako surowiec wykorzystywała nie tylko korę, ale i liście, żołędzie, a nawet dębowe drewno.
Właściwości i tradycyjne zastosowanie:
W korze dębu znajdują się flawonoidy, garbniki, kwasy fenolowe, sole mineralne. Odwar stosowano do przemywania skóry, płukania włosów, nasiadówek w trakcie infekcji intymnych. Uważano, że sprzyja zwiększeniu obrony organizmu przed bakteriami, wykazuje wsparcie dla działania ściągającego, pomaga przyspieszyć gojenie się ran, przyczynia się do zmniejszenia dolegliwości skórnych (np. trądziku). Kora dębu stosowany jako płukanka do włosów była jedną z pierwszych naturalnych metod ich farbowania - delikatnie przyciemnia kolor, pozwala zatuszować siwiznę. Specyfik stosowano również do płukania jamy ustnej w przypadku chęci wspomożenia organizmu do zintensyfikowania procesów przeciwzapalnych. Z kolei wysuszoną, sproszkowaną korę wykorzystywano jako zasypkę.
Odwar może stanowić dodatek do kąpieli, naturalny tonik do przemywania cery czy odżywkę do włosów. W poradnikach nt. urody odnajdziemy wiele przepisów na przygotowanie domowych, naturalnych kosmetyków z wykorzystaniem kory dębu.
Przeciwwskazania do stosowania:
Kory dębu nie powinny stosować kobiety w ciąży i karmiące piersią.
Źródła: