Bluszcz - liść cięty ( Hedera helix )
Bluszcz - jest wiecznie zielonym pnączem, często spotykanym w Polsce. Jego liście wykorzystywane są do zastosowań zewnętrznych - przemywań i okładów. Występuje w starodawnych wierzeniach.
Bluszcz (łac. Hedera helix)
Rodzina: araliowate (łac. Araliaceae)
Rodzaj: bluszcz (łac. Hedera)
Gatunek: bluszcz pospolity (łac. Hedera helix)
Inne nazwy: bluszcz dziki, drzewny, biały, leśny
Surowiec: liść cięty bluszczu pospolitego
Opis rośliny:
Bluszcz to wiecznie zielone pnącze z rodziny araliowatych. W Polsce jest jedynym jej przedstawicielem. Występuje w całej Europie i Azji Mniejszej. Często uprawiany w doniczkach, sadzony w ogrodach i w parkach. Jego zielone liście mogą przybierać różne barwy, co sprawia, że często wykorzystywany jest do celów dekoracyjnych. Nie jest trudny w uprawie.
Właściwości i tradycyjne zastosowanie bluszczu pospolitego:
Bluszcz jest rośliną miododajną, od dawna wykorzystywaną w medycynie naturalnej oraz w kosmetyce. Jako surowiec zielarski wykorzystywane są liście bluszczu zbierane na wiosnę lub latem i suszone. Dawniej, przede wszystkim w Grecji, liście bluszczu wykorzystywano jako środek zmniejszający upojenie alkoholowe, dodawano je do wina, co miało zmniejszać negatywne skutki spożywania alkoholu. Dzisiaj niektórzy producenci wytwarzają piwo bluszczowe. Z liści przygotowuje się z nich przede wszystkim nalewki.
Bluszcz zwyczajny szczególnie popularny jest w tradycyjnej medycynie niemieckiej. Liście bluszczu stosowane były wspomagająco przede wszystkim przy nieżytach górnych dróg oddechowych oraz jako środek wspierający produkcję żółci i procesy przeciwzapalne. Uważano również, że dobrze sprawdza się jako środek pomagający organizmowi w walce z grzybicą i wpływający na regulację cyklu menstruacyjnego. Nalewka z bluszczu stosowana jest do okładów na stawy. Napar z liści bluszczu można wykorzystać do sporządzenia domowego toniku do przemywania twarzy, zmniejsza napięcie skóry, ułatwiając wnikanie składników odżywczych zawartych np. w kremach.
W dawnych czasach bluszcz miał wiele zastosowań, uważany był również za roślinę magiczną. Miał przede wszystkim symbolizować wierność, dlatego, nawet dziś, często możemy spotkać go na grobach małżeństw.
Zdania na temat właściwości bluszczu są podzielone. Ze względu na fakt, że niektóre gatunki są trujące, trudno dziś znaleźć jednoznaczne wytyczne względem jego stosowania. Dlatego też wyciągi lub nalewki z bluszczu przygotowywane w domu przeznaczone są tylko do zastosowań zewnętrznych; do przemywania ran, do wcierania w stawy. Bluszcz można również wykorzystać do walki z wszawicą, napar należy zastosować jako płukankę do włosów.
Przeciwwskazania do stosowania bluszczu:
Nie stosować u kobiet w ciąży i karmiących piersią.
Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bluszcz_pospolity
https://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/urazy-wypadki/bluszcz-pospolity-hedera-helix-trujacy-choc-leczniczy-aa-Ez9f-nRfU-x4Yc.html