Podbiał (łac. Tussilago farfara)
Rodzina: astrowate (łac. Astraceae)
Rodzaj: podbiał (łac. Tussilago)
Gatunek: podbiał zwyczajny (łac. Tussilago farfara)
Surowiec: liść podbiału z upraw ekologicznych
Inne nazwy: kłobuk, ośla stopa, morowy korzeń, końskie kopyto, boże liczko
Opis liścia podbiału:
Podbiał pospolity jest byliną z rodziny astrowatych. Pospolicie występuje na półkuli północnej, w szczególności w Europie. Podbiał dorasta do 25 cm wysokości. Zakwita na wiosnę, pojawiają się wówczas drobne, żółte kwiatostany. Liście podbiału są omszałe, z wiekiem tracą część włosków. Ich charakterystyczną cechą jest białe podbarwienie na spodzie, od którego roślina wzięła swoją nazwę. Im liście są starsze, tym podbarwienie jest intensywniejsze i właśnie te najstarsze liście są cenionym od lat surowcem zielarskim. Warto wspomnieć również, że z kolei młode, świeże listki były popularnym składnikiem sałatek.
Podbiał jest bogaty w substancje, takie jak: śluz, garbniki, sterole, inulina, flawonoidy i gorycze.
Właściwości i tradycyjne zastosowanie:
Właściwości podbiału były znane i doceniane już przed wiekami. Podbiał był wykorzystywany wspomagająco głównie w trakcie infekcji dróg oddechowych. Liść podbiału wspiera wykrztuszanie i pomaga osłaniać błony śluzowe układu oddechowego. Ułatwia usuwanie zalegającej wydzieliny oraz przynosi ulgę w trakcie problemów z oddychaniem. Dodatkowo stosowano podbiał ze względu na właściwości wspomagające pracę przewodu trawiennego. Śluzy w nim zawarte łagodzą podrażnienia żołądka i jelit. Napar stosowany zewnętrznie miał przyspieszać gojenie ran oraz łagodzić podrażnienia np. po ukąszeniach owadów.
Przeciwwskazania do stosowania:
Podbiał nie powinien być stosowany przez kobiety w ciąży lub karmiące piersią.
Źródła:
Więcej informacji o podbiale znajdziesz na blogu: